1:19 P.M. ICT
ປະທານາທິບໍດີ TRUMP: ເປັນກຽດຫຼາຍທີ່ໄດ້ມາທີ່ ສສ.ຫວຽດນາມ — ຢູ່ໃຈກາງຂອງອິນໂດ – ປາຊີຟິກ– ເພື່ອກ່າວຄຳປາໄສຕໍ່ປະຊາຊົນ ແລະ ບັນດາຜູ້ນໍານັກທຸລະກິດຂອງພາກພື້ນນີ້.
ນີ້ໄດ້ເປັນອາທິດທີ່ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນ ສໍາລັບສະຫະລັດທີ່ຢູ່ໃນສ່ວນທີ່ມະຫັດສະຈັນຂອງໂລກນີ້. ເລີ່ມຕົ້ນຈາກHawaii, Melania ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເດີນທາງໄປຍີ່ປຸ່ນ, ເກົາຫລີໃຕ້, ແລະ ສປ ຈີນ, ແລະຕອນນີ້ຢູ່ທີ່ ສສ.ຫວຽດນາມ, ຢູ່ກັບບັນດາທ່ານທັງໝົດໃນມື້ນີ້.
ກ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະເລີ່ມຕົ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການກ່າວເຖິງຜູ່ທີ່ໄດ້ຫຮັບຜົນກະທົບຈາກພະຍຸTyphoon Damrey. ປະຊາຊົນຊາວ ອາເມລິກາຂໍພະວານາໃຫ້ບັນດາທ່ານ ແລະ ສໍາລັບການຟື້ນຕົວຂອງພວກທ່ານໃນເດືອນຕໍ່ຫນ້າ. ຫົວໃຈຂອງພວກເຮົາແມ່ນໄດ້ເປັນອັນດຽວກັບປະຊາຊົນຫວຽດນາມທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບພາຍຫຼັງເຫດການພາຍຸຮ້າຍແຮງນີ້.
ການເດີນທາງນີ້ແມ່ນຊ່ວງເວລາທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນສໍາລັບຊາວອາເມລິກາ. ຄວາມຮູ້ສຶກທາງດ້ານບວກໄດ້ກວດໄປທົ່ວປະເທດຂອງພວກເຮົາແລ້ວ. ການເຕີບໂຕທາງດ້ານເສດຖະກິດໄດ້ບັນລຸ 3.2%, ແລະ ຈະເຕີບໂຕສູງຂຶ້ນ. ການຫວ່າງງານແມ່ນຢູ່ໃນລະດັບຕໍ່າສຸດໃນ 17 ປີ. ຕະຫຼາດຫຼັກຊັບແມ່ນຢູ່ໃນລະດັບສູງຕະຫຼອດເວລາ. ແລະໂລກທັງໝົດຖືກຍົກໂດຍການຕໍ່ໃໝ່ຂອງຊາວອາເມລິກາ.
ທຸກໆບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເດີນທາງໃນການເດີນທາງນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີຄວາມສຸກໃນການແບ່ງປັນຂ່າວດີຈາກອາເມລິກາ. ແຕ່ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຖືເປັນກຽດທີ່ຈະແລກປ່ຽນວິໄສທັດຂອງພວກເຮົາສໍາລັບການເປີດກ້ວາງການຄ້າເສລີອິນໂດ – ປາຊີຟິກ– ບ່ອນທີ່ບັນດາປະເທດທີ່ມີອະທິປະໄຕ ແລະ ເອກະລາດແຫ່ງຊາດ, ມີວັດທະນະທໍາທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ຄວາມຝັນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ສາມາດເຕີບໂຕຄຽງຂ້າງເຊີ່ງກັນແລະກັນ ແລະ ຍາດມາໄດ້ທາງດ້ານເສລີພາບແລະໃນສັນຕິພາບ.
ໃນມື້ນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນຫລາຍທີ່ໄດ້ມາຢ້ຽມຢາມAPEC ເພາະວ່າອົງການດັ່ງກ່າວແມ່ນໄດ້ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ບັນລຸຈຸດປະສົງນັ້ນໆ. ຊາວອາເມລິກາມີຄວາມໜັກແໜ້ນໃນການເປັນສະມາຊິກທີ່ມີຄວາມພູມໃຈໃນປະຊາຄົມຂອງປະເທດທີ່ສ້າງເຮືອນຢູ່ໃນໂຂງເຂດປາຊີຟິກ. ພວກເຮົາໄດ້ເປັນຄູ່ຮ່ວມມືຢ່າງຫ້າວຫັນໃນພາກພື້ນນີ້ນັບແຕ່ພວກເຮົາໄດ້ຮັບເອກະລາດຊອງພວກເຮົາ.
ໃນປີ1784, ເຮືອອາເມລິກາລຳທໍາອິດໄດ້ເດີນທາງໄປ ສປຈີນຈາກສະຫະລັດອາທພາຍຫຼັງໄດ້ຮັບເອກກະລາດເປັນອິດສະຫລະໃໝ່. ມັນໄດ້ຖືກບັນຈຸສິນຄ້າທີ່ຂາຍຢູ່ໃນອາຊີ, ແລະມັນເຕັມໄປດ້ວຍເຄື່ອງເຄືອບແລະຊາ. ປະທານາທິບໍດີຜູ້ທໍາອິດຂອງພວກເຮົາ, George Washingtonເອງ, ເປັນເຈົ້າຂອງຊຸດເຄື່ອງນຸ່ງຈາກເຮືອນັ້ນ.
ໃນ1804, Thomas Jefferson ສົ່ງນັກສຳຫຼວດ, Lewis ແລະClark, ກ່ຽວກັບການເດີນທາງເຖິງຝັ່ງປາຊີຟິກຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຂົາເປັນຄົນທໍາອິດຂອງລ້ານໆຄົນທີ່ເປັນຊາວອາເມຣິກາທີ່ໄດ້ປະຈົນໄພມາຕາເວັນຕົກ ເພື່ອດຳລົງຊີວິດຂອງສະຕາກຳຊາວອາເມຣິກາສູ່ທະວີບທີ່ກວ້າງໃຫ່ຍ.
ໃນປີ1817, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພວກເຮົາໄດ້ອະນຸມັດເວລາເປັນເທື່ອທຳອິດ ການພັດທະນາ[ຂອງການພັດທະນາ] ເຮືອຮົບອາເມລິກາໃນໂຂງເຂດໃນປາຊີຟິກ. ໃນເບື້ອງຕົ້ນມີກອງທັບເຮືອບິນຈົນຮອດກອງພັນທະຫານແລະຫຼັງຈາກນັ້ນເປັນກອງທັບເຮືອ, ເພື່ອຮັບປະກັນການເສລີພາບຂອງການເດີນເຮືອທີ່ມີຈໍານວນເຮືອເພີ່ມຂຶ້ນ, ລ່ອງຄື່ນໜ້າທະເລສູງສູ່ການຄ້າຂາຍໃນປະເທດຟິລິບປິນ, ສິງກະໂປ ແລະ ອິນເດຍ.
ໃນປີ1818,ພວກເຮົາໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການພົວພັນກັບລາສະອານາຈັກໄທ ແລະ 15 ປີຕໍ່ມາສອງປະເທດຂອງພວກເຮົາໄດ້ເຊັນສົນທິສັນຍາມິດຕະພາບແລະການຄ້າ –ເປັນການເຊັນສັນຍາຄັ້ງທໍາອິດຂອງພວກເຮົາກັບປະເທດຊາດອາຊີ.
ໃນສະຕະວັດຕໍ່ໜ້າ, ເມື່ອອໍານາດຂອງປະເທດອັງກິດຂົ່ມຂູ່ພາກພື້ນນີ້, ສະຫະລັດຖອນຄືນດ້ວຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຈາກພວກເຮົາເອງ. ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈວ່າຄວາມປອດໄພ ແລະ ຄວາມສີວິໄລຍັງຕ້ອງການມັນ.
ພວກເຮົາໄດ້ເປັນຫມູ່ເພື່ອນ, ຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາ ແລະ ພັນທະມິດໃນອິນໂດ-ປາຊີຟິກເປັນເວລາດົນນານ, ແລະ ພວກເຮົາຈະເປັນຫມູ່ເພື່ອນ, ຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາ, ແລະ ພັນທະມິດເປັນເວລາດົນນານນີ້ຕໍ່ໄປ.
ໃນຖານະເປັນເພື່ອນເກົ່າໃນພາກພື້ນ, ບໍ່ມີໃຜມີຄວາມຍິນດີຫລາຍກວ່າຊາວອາເມລິກາທີ່ເປັນພະຍານ, ຊ່ວຍເຫຼືອ, ແລະ ແລກປ່ຽນໃນຄວາມກ້າວຫນ້າທີ່ບໍ່ດີທີ່ທ່ານໄດ້ເຮັດໃນໄລຍະເຄິ່ງສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ.
ສິ່ງທີ່ບັນດາປະເທດແລະເສດຖະກິດທີ່ເປັນຕົວແທນໃນປະຈຸບັນນີ້ໄດ້ຖືກສ້າງໃນສ່ວນນີ້ຂອງໂລກແມ່ນບໍ່ມີສິ່ງທີ່ເປັນປະຕິຫານ.ເລື່ອງຂອງພາກພື້ນນີ້ໃນຊຸມທົດສະຫັວດໃກ້ໆນີ້ແມ່ນເລື່ອງຂອງສິ່ງທີ່ເປັນໄປໄດ້ເມື່ອປະຊາຊົນຈະເປັນເຈົ້າຂອງອະນາຄົດຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ມີຄົນສ່ວນໜ້ອຍທີ່ຄິດພຽງວ່າເປັນຮຸ່ນຄົນກ່ອນທີ່ຜູ້ນໍາຂອງບັນດາປະເທດເຫຼົ່ານີ້ຈະມາຮ່ວມກັນຢູ່ທີ່ນີ້ໃນເມືອງດານັງເພື່ອເຮັດໃຫ້ມິດຕະພາບຂອງພວກເຮົາມີຄວາມລຶກຊຶ້ງ, ຂະຫຍາຍພັນທະມິດຂອງພວກເຮົາແລະສະເຫຼີມສະຫຼອງຜົນສໍາເລັດຂອງປະຊາຊົນຂອງພວກເຮົາ.
ເມືອງນີ້ເຄີຍເປັນຖານທັບຂອງຖານທະຫານອາເມລິກາຢູ່ໃນປະເທດທີ່ຊາວອາເມຣິກັນ ແລະ ຊາວຫວຽດນາມເສຍຊີວິດຫຼາຍໃນສົງຄາມນອງເລືອດ.
ມື້ນີ້, ພວກເຮົາບໍ່ແມ່ນສັດຕູອີກແລ້ວ; ພວກເຮົາເປັນເພື່ອນ. ແລະ ທີ່ເມືອງທ່າເຮືອນີ້ ກຳລັງເຕັມໄປດ້ວຍເຮືອຈາກທົ່ວໂລກ. ສິ່ງທີ່ເປັນວິສາວະກຳທີ່ມະຫັດສະຈັນ, ເຊັ່ນ: ຂົວມັງກອນ (Dragon Bridge), ຕ້ອນຮັບລ້ານຜູ້ຄົນທີ່ມາຢ້ຽມຢາມຫາດຊາຍທີ່ສວຍງາມຂອງດານັງ, ແສງສະຫວ່າງ, ແລະຄວາມມີສະເໜ່ທາງດ້ານວັດຖຸບູຮານ.
ໃນຕົ້ນປີ1990, ເກືອບເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງຫວຽດນາມສາມາດໃຊ້ຊີວິດຢູ່ໄດ້ພຽງແຕ່ສອງສາມໂດລາຕໍ່ມື້, ແລະ ຫນຶ່ງສ່ວນສີ່ບໍ່ມີໄຟຟ້າໃຊ້. ໃນມື້ນີ້, ເສດຖະກິດຫວຽດນາມເປີດເປັນຫນຶ່ງໃນບັນດາເສດຖະກິດທີ່ເຕີບໂຕໄວທີ່ສຸດໃນໂລກ. ມັນໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຫຼາຍກວ່າ30 ເທື່ອ, ແລະ ນັກຮຽນຫວຽດນາມຢູ່ໃນໝູ່ນັກຮຽນທີ່ດີທີ່ສຸດໃນໂລກ. (ສຽງຕົບມື.) ແລະເປັນໜ້າປະທັບໃຈຫລາຍ.
ນີ້ແມ່ນເລື່ອງດຽວກັນກັບການປ່ຽນແປງທີ່ບໍ່ໜ້າເຊື່ອທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນໃນທົ່ວພາກພື້ນ. ປະເທດອິນໂດເນເຊຍໃນໜຶ່ງທົດສະຫວັດໄດ້ສ້າງສະຖາບັນພາຍໃນແລະປະຊາທິປະໄຕເພື່ອປົກຄອງລະບົບຕ່ອງໂສ້ທີ່ມີຂະຫນາດໃຫຍ່ກວ່າ13.000 ເກາະ. ນັບຕັ້ງແຕ່ຊຸມປີ1990, ປະຊາຊົນອິນໂດເນເຊຍໄດ້ຍົກຕົວເອງຈາກຄວາມທຸກຍາກໃຫ້ກາຍເປັນປະເທດທີ່ກ້າວຫນ້າໄວທີ່ສຸດຂອງກຸ່ມG20. ໃນມື້ນີ້, ມັນແມ່ນປະຊາທິປະໄຕທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດອັນດັບສາມໃນໂລກ.
ປະເທດຟີລິບປິນໄດ້ກາຍເປັນປະເທດທີ່ມີຄວາມພູມໃຈໃນຄອບຄົວທີ່ເຂັ້ມແຂງແລະມີສັດທາ. ສໍາລັບ11 ປີຕໍ່ມາ, ເວທີປຶກສາຫາລືເສດຖະກິດໂລກໄດ້ຈັດໃຫ້ປະເທດຟີລິບປິນເປັນປະເທດທຳອິດໃນບັນດາປະເທດອາຊຽນໃນການປິດຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງຍິງ-ຊາຍ ແລະ ຮັບເອົາຜູ້ນໍາຂອງແມ່ຍິງໃນວົງການທຸລະກິດແລະໃນການເມືອງ. (ສຽງຕົບມື.)
ລາສະອານາຈັກໄທໄດ້ກາຍເປັນປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ສູງກວ່າປານກາງເປັນເວລາໜ້ອຍກວ່າຮຸ່ນຄົນ. ຄວາມສະຫງ່າລາສີຂອງບາງກອກໃນປະຈຸບັນກາຍເປັນເມືອງທີ່ໜ້າທ່ຽວຊົມທີ່ສຸດໃນໂລກ ແລະ ທີ່ຫນ້າປະທັບໃຈຫລາຍ. ບໍ່ມີປະຊາຊົນຫລາຍເກີນໄປທີ່ມາຈາກປະເທດໄທ. (ສຽງຕົບມື.)
ປະເທດມາເລເຊຍໄດ້ພັດທະນາຢ່າງໄວວາຜ່ານຫລາຍທົດສະຫວັດທີ່ຜ່ານມາແລະໄດ້ຖືກຈັດອັນດັບເປັນຫນຶ່ງໃນສະຖານທີ່ທີ່ດີທີ່ສຸດໃນໂລກໃນການດຳເນີນທຸລະກິດ.
ໃນປະເທດສິງກະໂປ, ພົນລະເມືອງທີ່ເກີດມາຈາກພໍ່ແມ່ຜູ້ທີ່ສາມາດໃຊ້ຊີວິດຢູ່ໃນໃນ$ 500 ໂດລາຕໍ່ມື້ [ປີ] ໃນປະຈຸບັນຈັດຢູ່ໃນບັນດາຜູ້ມີລາຍໄດ້ສູງສຸດໃນໂລກ– ການປ່ຽນແປງທີ່ເປັນໄປໄດ້ສ້າງໂດຍວິໄສທັດຂອງ ທ່ານ Lee Kwan Yew ກ່ຽວກັບການປົກຄອງທີ່ຊື່ສັດແລະ ນຳໃຊ້ລະບຽບກົດໝາຍ. (ສຽງຕົບມື.) ແລະລູກຊາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງລາວໃນປັດຈຸບັນເຮັດວຽກທີ່ໜ້າອັດສະຈັນຫຼາຍ.
ໃນເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ຂ້າພະເຈົ້າສັງເກດເຫັນໃນປະເທດເກົາຫລີໃຕ້, ປະຊາຊົນຂອງປະເທດສາທາລະນະລັດໄດ້ເອົາປະເທດທີ່ທຸກຍາກທີ່ຖືກທຳລາຍໂດຍສົງຄາມ ແລະ ໃນເວລາບໍ່ສອງສາມທົດສະຫວັດ, ໄດ້ກາຍເປັນຫນຶ່ງໃນປະເທດປະຊາທິປະໄຕທີ່ມີຄວາມຮັ່ງມີທີ່ສຸດໃນໂລກ. ໃນມື້ນີ້, ຊາວເກົາຫລີໃຕ້ມີລາຍໄດ້ສູງກວ່າປະຊາຊົນໃນປະເທດສະຫະພາບເອີຣົບ. ມັນເປັນການໃຊ້ເວລາທີ່ດີກັບປະທານາທິບໍດີMoon.
ທຸກໆຄົນຮູ້ກ່ຽວກັບຜົນສໍາເລັດທີ່ຫນ້າປະທັບໃຈຂອງ ສປ ຈີນ ໃນຫຼາຍທົດສະຫັວດທີ່ຜ່ານມາ. ໃນໄລຍະເວລານີ້ – ແລະມັນແມ່ນໄລຍະເວລາຂອງການປະຕິຮູບຕະຫຼາດການຊື້ຂາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ –ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງ ສປ ຈີນ ໄດ້ມີປະສົບການກັບເສດຖະກິດທີ່ເຕີບໃຫ່ຍຢ່າງໄວວາ, ມີວຽກເຮັດງານຫຼາຍຂື້ນ, ແລະຫຼາຍກວ່າ800 ລ້ານຄົນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ. ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ່ອອກມາຈາກ ສປ ຈີນໃນເຊົ້າມື້ນີ້ແລະມີກອງປະຊຸມທີ່ມີປະສິດທິພາບແລະເປັນເວລາທີ່ປະເສີດກັບຜູ້ເປັນເຈົ້າພາບຂອງພວກເຮົາ, ທ່ານປະທານາທິບໍດີXi.
ແລະ, ດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຢຸດຢ້ຽມຢາມຄັ້ງທໍາອິດຂອງການເດີນທາງນີ້, ໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ພວກເຮົາເຫັນປະຊາທິປະໄຕແບບເຄື່ອນໄຫວຢູ່ໃນດິນແດນອຸດສາຫະກໍາ, ເຕັກໂນໂລຢີແລະວັດທະນະທໍາ ທີ່ມະຫັດສະຈັນ. ໃນເວລາບໍ່ເຖິງ60 ປີ, ປະເທດທີ່ມີເກາະຮັບລາງວັນNobel ຄັ້ງທີ່ 24 ສໍາລັບຜົນສໍາເລັດໃນດ້ານຟີຊິກ, ເຄມີສາດ, ການແພດ, ວັນນະຄະດີແລະການສົ່ງເສີມສັນຕິພາບ. (ສຽງຕົບມື.) ປະທານາທິບໍດີAbe ແລະຂ້າພະເຈົ້າເຫັນດີນໍາກັນຫຼາຍຢ່າງ.
ໃນພາກພື້ນທີ່ກວ້າງຂວາງ, ບັນດາປະເທດພາຍນອກຂອງAPEC ຍັງເຮັດໃຫ້ການພັດທະນາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຢູ່ໃນບົດໃໝ່ນີ້ສໍາລັບອິນໂດ-ປາຊິຟິກ.
ປະເທດອິນເດຍໄດ້ປະກາດຄົບຮອບ70 ປີຂອງການເປັນເອກະລາດຂອງຕົນ. ມັນເປັນປະຊາທິປະໄຕທີ່ມີອະທິປະໄຕ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ –ຄິດເຖິງເລື່ອງນີ້– ຫຼາຍກວ່າ1 ຕື້ຄົນ. ມັນເປັນປະຊາທິປະໄຕທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນໂລກ. (ຊົມເຊີຍ.) ນັບຕັ້ງແຕ່ອິນເດຍໄດ້ເປີດເສດຖະກິດຂອງຕົນ, ມັນໄດ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍການເຕີບໂຕທີ່ຫນ້າຕົກໃຈ ແລະ ໂລກໃໝ່ຂອງໂອກາດສໍາລັບການຂະຫຍາຍຕົວລະດັບກາງ. ແລະນາຍົກລັດຖະມົນຕີModiໄດ້ເຮັດວຽກເພື່ອນໍາເອົາປະເທດທີ່ກວ້າງໃຫ່ຍ ແລະ ປະຊາຊົນທັງໝົດຂອງຕົນເປັນໜຶ່ງດຽວ. ແລະລາວກໍາລັງເຮັດວຽກຢູ່ກັບມັນຫຼາຍ, ຢ່າງປະສົບຜົນສຳເລັດຢ່າງແທ້ຈິງ.
ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາສາມາດເຫັນໄດ້, ໃນຫຼາຍຂົງເຂດໃນທົ່ວຂົງເຂດນີ້, ປະຊາຊົນຂອງປະເທດທີ່ເປັນປະເທດອະທິປະໄຕແລະເອກະລາດແຫ່ງຊາດທີ່ໄດ້ຄຸ້ມຄອງໂຊກຊະຕາຂອງພວກເຂົາແລະ ປົດລ໋ອກສັກກະຍະພາບຂອງປະຊາຊົນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕິດຕາມວິໄສທັດທີ່ຍຸດຕິທໍາແລະ ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ທີ່ໄດ້ສົ່ງເສີມຊັບສິນສ່ວນຕົວແລະ ລະບຽບກົດໝາຍ, ແລະຮັບເອົາລະບົບທີ່ໃຫ້ຄຸນຄ່າຕໍ່ການເຮັດວຽກໜັກແລະທຸລະກິດສ່ວນບຸກຄົນ.
ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງທຸລະກິດ, ພວກເຂົາສ້າງຕົວເມືອງ, ພວກເຂົາກໍ່ສ້າງປະເທດທັງໝົດຈາກພື້ນດິນຂຶ້ນ. ຫລາຍຄົນໃນຫ້ອງນີ້ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການກໍ່ສ້າງຂອງໂຄງການຍົກພື້ນແຫ່ງຊາດ.ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ເປັນໂຄງການຂອງທ່ານຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນຈົນຮອດການສໍາເລັດ, ຈາກຄວາມຝັນຈົນເປັນຄວາມເປັນຈິງ.
ດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງທ່ານ, ພາກພື້ນທັງຫມົດນີ້ໄດ້ລວມຕົວເຂົ້າກັນ– ແລະມັນຍັງກຳລັງລວມຕົວກັນຢູ່ –ເປັນດາວໜຶ່ງທີ່ສວຍງາມຂອງຊາດ, ດາວແຕ່ລະດວງມີແສງແວວວາວຂອງຕົນເອງ, ແຕ່ລະດວງບໍ່ມີດາວທຽມ– ແລະແຕ່ລະຄົນ, ປະຊາຊົນ, ວັດທະນະທໍາ, ວິຖີການດຳລົງຊີວິດ, ແລະເຮືອນ.
ພວກທ່ານທຸກໆຄົນທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໂດຍຜ່ານການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານີ້ເຂົ້າໃຈດີກວ່າຄົນທີ່ມີຄຸນຄ່າຂອງສິ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ບັນລຸ. ທ່ານຍັງເຂົ້າໃຈວ່າເຮືອນຂອງທ່ານແມ່ນມໍລະດົກຂອງທ່ານ, ແລະທ່ານຕ້ອງປົກປ້ອງມັນ.
ໃນຂະບວນການພັດທະນາເສດຖະກິດຂອງທ່ານ, ທ່ານໄດ້ຄົ້ນຫາການຄ້າແລະການຄ້າກັບບັນດາປະເທດອື່ນໆ, ແລະການຮ່ວມມືທີ່ແຕກຕ່າງກັນໂດຍອີງໃສ່ຄວາມເຄົາລົບເຊິ່ງກັນແລະກັນແລະນຳໄປສູ່ຜົນໄດ້ຮັບຮ່ວມກັນ.
ໃນມື້ນີ້,ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ທີ່ນີ້ເພື່ອສະໜອງການຮ່ວມມືໃໝ່ຂອງອາເມລິກາເພື່ອເຮັດວຽກຮ່ວມກັນເພື່ອເສີມສ້າງສາຍພົວພັນມິດຕະພາບ ແລະ ການຄ້າລະຫວ່າງທຸກໆປະເທດຂອງອິນໂດ-ປາຊິຟິກ ແລະ ຮ່ວມກັນເພື່ອສົ່ງເສີມຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງແລະຄວາມປອດໄພຂອງພວກເຮົາ.
ຈຸດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງຢູ່ທີ່ສໍາຄການຮ່ວມມືນີ້, ພວກເຮົາຕ້ອງຊອກຫາການພົວພັນທາງການຄ້າທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ມີຮາກຖານໃນຫຼັກການຄວາມຍຸຕິທໍາ ແລະ ການຕອບແທນ. ເມື່ອສະຫະລັດເຂົ້າສູ່ສາຍພົວພັນທາງການຄ້າກັບບັນດາປະເທດອື່ນໆຫຼືປະຊາຊົນອື່ນໆ, ພວກເຮົາຈະຄາດຫວັງວ່າຄູ່ຮ່ວມງານຂອງພວກເຮົາຈະປະຕິບັດຕາມກົດລະບຽບດັ່ງທີ່ພວກເຮົາເຮັດຢ່າງຈິງຈັງ. ພວກເຮົາຄາດວ່າຕະຫຼາດຈະເປີດໃຫ້ເປັນລະດັບທີ່ເທົ່າທຽມກັນທັງສອງຝ່າຍ, ແລະອຸດສາຫະກໍາເອກະຊົນ, ບໍ່ແມ່ນຜູ້ວາງແຜນຂອງລັດ, ຈະລົງທຶນໂດຍກົງ.
ແຕ່ໜ້າເສຍດາຍ, ເປັນເວລາດົນນານ ແລະ ໃນຫຼາຍໆສະຖານທີ່, ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ກົງກັນຂ້າມໄດ້ເກີດຂຶ້ນ. ເປັນເວລາຫຼາຍປີ, ສະຫະລັດໄດ້ເປີດລະບົບເສດຖະກິດຂອງພວກເຮົາຢ່າງເປັນລະບົບໂດຍມີສອງ ສາມເງື່ອນໄຂ. ພວກເຮົາໄດ້ຫຼຸດພາສີລົງ ຫຼື ຢຸດພາສີ, ຫຼຸດຜ່ອນອຸປະສັກດ້ານການຄ້າ, ແລະອະນຸຍາດໃຫ້ສິນຄ້າຕ່າງປະເທດໄຫຼເຂົ້າໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ເສຍຄ່າ.
ແຕ່ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາຫຼຸດອຸປະສັກດ້ານການຕະຫຼາດລົງ, ປະເທດອື່ນໆບໍ່ໄດ້ເປີດຕະຫຼາດຂອງພວກເຂົາໃຫ້ພວກເຮົາ.
ສະມາຊິກຜູ້ຮັບຟັງ: (ບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງ.)
ປະທານາທິບໍດີ TRUMP: ເປັນຕາຢາກຫົວ. ພວກເຂົາຕ້ອງເປັນຜູ້ໃດໜຶ່ງທີ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດ. (ສຽງຕົບມື.) ທ່ານ, ທ່ານມາຈາກປະເທດໃດ?
ບັນດາປະເທດໄດ້ຮັບການຍອມຮັບໂດຍອົງການຄ້າໂລກ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາບໍ່ປະຕິບັດຕາມຫຼັກການຂອງຕົນ. ໂດຍສະເພາະ, ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຮັບການເບິ່ງແຍງຢ່າງຍຸຕິທໍາໂດຍອົງການຄ້າໂລກ. ອົງການຕ່າງໆເຊັ່ນ: ອົງການ WTO ສາມາດເຮັດວຽກໄດ້ດີເມື່ອສະມາຊິກທຸກຄົນປະຕິບັດຕາມກົດລະບຽບແລະເຄົາລົບສິດທິອະທິປະໄຕຂອງສະມາຊິກທຸກຄົນ. ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດບັນລຸການເປີດຕະຫຼາດການຄ້າໄດ້ ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຮັບປະກັນການເຂົ້າເຖິງຕະຫຼາດທີ່ຖືກຕ້ອງ. ໃນທີ່ສຸດ, ການຄ້າທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທໍາກໍ່ຈະທຳລາຍພວກເຮົາເອງ.
ສະຫະລັດສະໜັບສະໜູນວິສາຫະກິດເອກະຊົນ, ນະວັດຕະກໍາ ແລະ ອຸດສາຫະກໍາ. ບັນດາປະເທດອື່ນໆໄດ້ນໍາໃຊ້ແຜນການອຸດສາຫະກໍາທີ່ດໍາເນີນໂດຍລັດຖະບານ ແລະ ລັດທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງວິສາຫະກິດ.
ພວກເຮົາປະຕິບັດຕາມຫຼັກການຂອງWTO ກ່ຽວກັບການປົກປ້ອງຊັບສິນທາງປັນຍາ ແລະ ການຮັບປະກັນການເຂົ້າເຖິງຕະຫຼາດທີ່ຍຸດຕິທໍາແລະເທົ່າທຽມກັນ. ພວກເຂົາມີສ່ວນຮ່ວມໃນການທຸ່ມເທຜະລິດສິນຄ້າ, ສິນຄ້າທີ່ຖືກຊົດເຊີຍ, ສິນຄ້າທີ່ໄດ້ຮັບການອຸດຫນູນ, ເງິນຕາ, ແລະນະໂຍບາຍອຸດສາຫະກໍາທີ່ລ້າສະໄຫມ.
ພວກເຂົາບໍ່ສົນໃຈກົດລະບຽບທີ່ຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຕໍ່ຜູ້ທີ່ປະຕິບັດຕາມກົດລະບຽບ, ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມບົກພ່ອງໃນການຄ້າແລະໄພຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ພື້ນຖານຂອງການຄ້າສາກົນເອງ.
ການປະຕິບັດເຊັ່ນນີ້, ພ້ອມກັບຄວາມລົ້ມເຫຼວໂດຍລວມຂອງພວກເຮົາທີ່ຈະຕອບສະໜອງຕໍ່ພວກເຂົາ, ທຳຮ້າຍຄົນເປັນຈຳນວນຫຼາຍໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາ ແລະ ໃນປະເທດອື່ນໆ. ອາຊີບ, ໂຮງງານ, ແລະ ໂຮງງານອຸດສາຫະກຳໄດ້ຖືກປົດອອກຈາກສະຫະລັດ ແລະ ຫຼາຍໆປະເທດນອກຈາກນີ້. ແລະຫຼາຍໆໂອກາດສຳລັບການລົງທຶນທີ່ຈະກໍ່ໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດຮ່ວມກັນໄດ້ສູນຫາຍ ເນື່ອງຈາກຄົນບໍ່ສາມາດເຊື່ອຖືລະບົບໄດ້.
ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດທົນຕໍ່ການລະເມີດທາງການຄ້າທີ່ຊໍ໊າເຫື້ອເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ອີກ, ແລະ ພວກເຮົາຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ພວກເຂົາອີກ. ເຖິງວ່າຈະມີການຜິດສັນຍາຫຼາຍປີ, ພວກເຮົາໄດ້ຮັບການບອກກ່າວວ່າ ໃນມື້ໜຶ່ງມໍ່ໆນີ້ ທຸກຄົນຈະປະຕິບັດຕົນຢ່າງຍຸດຕິທຳ ແລະ ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ. ຄົນໃນອາເມຣິກາ ແລະ ທົ່ວພາກພື້ນອິນໂດ-ປາຊິຟິກໄດ້ລໍຄອຍໃຫ້ມື້ນັ້ນມາຮອດ. ແຕ່ກໍບໍ່ເຄີຍມີ, ແລະ ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມາທີ່ນີ້ໃນມື້ນີ້ — ເພື່ອເວົ້າກົງໄປກົງມາກ່ຽວກັບຄວາມທ້າທາຍຂອງພວກເຮົາ ແລະ ມຸ່ງໜ້າສູ່ອະນາຄົດອັນສົດໃສຂອງພວກເຮົາທຸກຄົນ.
ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍມີການເດີນທາງທີ່ດີຫຼາຍໄປປະເທດຈີນ, ບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າຢ່າງເປີດເຜີຍ ແລະ ກົງໄປກົງມາກັບປະທານາທິບໍດີ Xi ກ່ຽວກັບແນວທາງປະຕິບັດທາງການຄ້າທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳ ແລະ ການຂາດດູນການຄ້າອັນມະຫາສານຂອງຈີນ ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຜະລິດຮ່ວມກັບສະຫະລັດ. ຂ້າພະເຈົ້າສະແດງຄວາມປາຖະໜາຢ່າງຍິ່ງທີ່ຈະເຮັດວຽກຮ່ວມກັບຈີນ ເພື່ອບັນລຸຄວາມສຳພັນທາງການຄ້າທີ່ຈະດຳເນີນໄປຢ່າງຍຸດຕິທຳ ແລະ ເທົ່າທຽມກັນ.
ຄວາມບໍ່ສົມດູນທາງການຄ້າໃນປະຈຸບັນບໍ່ເປັນທີ່ຍອມຮັບ. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໂທດປະເທດຈີນ ຫຼື ປະເທດອື່ນທີ່ມີຢູ່ຫຼວງຫຼາຍ, ເພື່ອປະໂຫຍດຂອງສະຫະລັດໃນການຄ້າ. ຖ້າຕົວແທນຂອງພວກເຂົາສາມາດທີ່ຈະໄປກັບມັນໄດ້ ແມ່ນພວກເຂົາພຽງແຕ່ເຮັດວຽກຂອງພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການໃຫ້ລັດຖະບານກ່ອນໜ້ານີ້ໃນປະເທດຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ ແລະ ເຮັດຫຍັງຈັກຢ່າງກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້. ພວກເຂົາບໍ່, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະເຮັດ.
ນັບຈາກມື້ນີ້ເປັນຕົ້ນໄປ, ພວກເຮົາຈະແຂ່ງຂັນກັນຢ່າງຍຸດຕິທຳ ແລະ ເທົ່າທຽມກັນ. ພວກເຮົາຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ສະຫະລັດໄດ້ປະໂຫຍດອີກຕໍ່ໄປ. ຂ້າພະເຈົ້າຈະເລືອກຢູ່ຂ້າງອາເມຣິກາກ່ອນສະເໝີ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ ຂ້າພະເຈົ້າຄາດຫວັງໃຫ້ທຸກຄົນໃນຫ້ອງນີ້ຢູ່ຂ້າງປະເທດຂອງທ່ານກ່ອນເຊັ່ນກັນ. (ສຽງຕົບມື)
ສະຫະລັດກຽມພ້ອມທີ່ຈະເຮັດວຽກຮ່ວມກັບຜູ້ນຳແຕ່ລະຄົນໃນຫ້ອງນີ້ ເພື່ອບັນລຸການຄ້າທີ່ເປັນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ ເຊິ່ງຢູ່ໃນຄວາມສົນໃຈຂອງທັງປະເທດຂອງທ່ານ ແລະ ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ນັ້ນແມ່ນຂໍ້ຄວາມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມາສົ່ງທີ່ນີ້.
ຂ້າພະເຈົ້າຈະເຮັດຂໍ້ຕົກລົງທາງການຄ້າສອງຝ່າຍກັບປະເທດໃນແຖບອິນໂດ-ປາຊິຟິກ ທີ່ຕ້ອງການເປັນຄູ່ການຄ້າ ແລະ ຈະປະຕິບັດຕາມຫຼັກການຂອງການຄ້າທີ່ຍຸດຕິທຳ ແລະ ເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ. ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຈະບໍ່ເຮັດອີກແມ່ນການເຮັດຂໍ້ຕົກລົງທີ່ມີຂະໜາດໃຫຍ່ ເຊິ່ງມັດມືພວກເຮົາໄວ້, ຍອມຈຳນົນຕໍ່ອຳນາດອະທິປະໄຕຂອງພວກເຮົາ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ການບັງຄັບໃຊ້ທີ່ມີຄວາມໝາຍ ເກືອບຈະເປັນໄປບໍ່ໄດ້.
ແຕ່ພວກເຮົາຈະຈັດການເທິງພື້ນຖານຂອງຄວາມເຄົາລົບເຊິ່ງກັນແລະກັນ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນແທນ. ພວກເຮົາຈະເຄົາລົບຄວາມເປັນເອກະລາດ ແລະ ອະທິປະໄຕຂອງທ່ານ. ພວກເຮົາຕ້ອງການໃຫ້ທ່ານເຂັ້ມແຂງ, ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ແລະ ເພິ່ງພາຕົນເອງ, ວາງຮາກຖານໃນປະຫວັດສາດຂອງທ່ານ, ແລະ ແຍກອອກໄປໃນອະນາຄົດ. ນັ້ນແມ່ນວິທີທີ່ພວກເຮົາຈະກ້າວໜ້າ ແລະ ເຕີບໃຫຍ່ຮ່ວມກັນ, ໃນຄວາມເປັນຮຸ້ນສ່ວນທີ່ມີຄຸນຄ່າທີ່ແທ້ຈິງ ແລະ ຍືນຍາວ.
ແຕ່ສຳລັບເລື່ອງນີ້ — ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າເອີ້ນມັນວ່າຄວາມຝັນຂອງອິນໂດ-ປາຊິຟິກ — ຖ້າມັນຈະເກີດຂຶ້ນ, ພວກເຮົາຕ້ອງໝັ້ນໃຈວ່າທຸກຄົນຫຼິ້ນຕາມກົດ, ເຊິ່ງຕອນນີ້ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. ບັນດາຜູ້ທີ່ເຮັດ ຈະເປັນຄູ່ການຄ້າທາງເສດຖະກິດທີ່ໃກ້ຄຽງທີ່ສຸດຈອງພວກເຮົາ. ບັນດາຜູ້ທີ່ບໍ່ເຮັດ ສາມາດໝັ້ນໃຈໄດ້ເລີຍວ່າສະຫະລັດຈະບໍ່ປ່ອຍປະລະເລີຍອີກຕໍ່ໄປ ຕໍ່ການລະເມີດ, ໂກງ, ຫຼື ຮຸກຮານທາງເສດຖະກິດ. ວັນເຫຼົ່ານັ້ນສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ.
ພວກເຮົາຈະບໍ່ຍອມທົນຕໍ່ການລັກຂະໂມຍຊັບສິນທາງປັນຍາອີກຕໍ່ໄປ. ພວກເຮົາຈະປະເຊີນໜ້າກັບແນວທາງການທຳລາຍລ້າງທີ່ບັງຄັບໃຫ້ທຸລະກິດຕ່າງໆຍອມສະຫຼະເຕັກໂນໂລຊີຂອງພວກເຂົາຕໍ່ລັດ ແລະ ບັງຄັບໃຫ້ພວກເຂົາເຂົ້າຮ່ວມກິດຈະການ ເພື່ອແລກກັບການເຂົ້າເຖິງຕະຫຼາດ.
ພວກເຮົາຈະກ່າວເຖິງການອຸດໜູນທີ່ມະຫາສານຂອງອຸດສາຫະກຳ ຜ່ານອົງການລັດວິສາຫະກິດຂະໜາດໃຫຍ່ ທີ່ເຮັດໃຫ້ຄູ່ແຂ່ງສ່ວນບຸກຄົນອອກຈາກທຸລະກິດ — ເກີດຂຶ້ນຕະຫຼອດເວລາ.
ພວກເຮົາຈະບໍ່ມິດງຽບ ເນື່ອງຈາກບໍລິສັດຕ່າງໆຂອງອາເມຣິກາເປັນເປົ້າໝາຍຂອງນັກສະແດງໃນສັງກັດຂອງລັດ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ມາເຊິ່ງຜົນກຳໄລທາງເສດຖະກິດ, ບໍ່ວ່າຈະຜ່ານການໂຈມຕີທາງອິນເຕີເນັດ, ການໂຈລະກຳເປັນໝູ່ຄະນະ, ຫຼື ແນວທາງປະຕິບັດໃນການຕໍ່ຕ້ານການແຂ່ງຂັນອື່ນໆ. ພວກເຮົາຈະສະໜັບສະໜູນໃຫ້ທຸກປະເທດເວົ້າອອກມາດັງໆ ເມື່ອຖືກລະເມີດຫຼັກການຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ການພົວພັນເຊິ່ງກັນແລະກັນ.
ພວກເຮົາຮູ້ດີວ່າ ອາເມຣິກາມີຄວາມສົນໃຈທີ່ຈະມີຄູ່ການຄ້າທົ່ວພາກພື້ນນີ້ ທີ່ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ຮັ່ງມີ ແລະ ບໍ່ຂຶ້ນກັບໃຜ. ພວກເຮົາຈະບໍ່ຕັດສິນໃຈເພື່ອຈຸດປະສົງໃນການມີອຳນາດ ຫຼື ການອຸປະຖຳ. ພວກເຮົາຈະບໍ່ຂໍໃຫ້ຄູ່ການຄ້າຍອມຈຳນົນອະທິປະໄຕ, ຄວາມເປັນສ່ວນຕົວ ແລະ ຊັບສິນທາງປັນຍາຂອງພວກເຂົາ, ຫຼື ເພື່ອຈຳກັດສັນຍາກັບຜູ້ຈັດຫາສິນຄ້າຂອງລັດ.
ພວກເຮົາຈະຫາໂອກາດສຳລັບພາກເອກະຊົນຂອງພວກເຮົາ ໃນການເຮັດວຽກຮ່ວມກັບທ່ານ ແລະ ເພື່ອສ້າງວຽກງານ ແລະ ຄວາມສົມບູນພູນສຸກໃຫ້ກັບພວກເຮົາທຸກຄົນ. ພວກເຮົາສະແຫວງຫາຄູ່ການຄ້າທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ບໍ່ແມ່ນຄູ່ການຄ້າທີ່ອ່ອນແອ. ພວກເຮົາສະແຫວງຫາເພື່ອນບ້ານທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ບໍ່ແມ່ນເພື່ອນບ້ານທີ່ອ່ອນແອ. ເໜືອສິ່ງອື່ນໃດ, ພວກເຮົາສະແຫວງຫາມິດຕະພາບ, ແລະ ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຝັນເຖິງການຄອບຄອງ.
ດ້ວຍເຫດຜົນນີ້, ພວກເຮົາຈຶ່ງສຸມໃສ່ການພັດທະນາທີ່ມີຢູ່. ພວກເຮົາກຳລັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ທະນາຄານໂລກ (World Bank) ແລະ ທະນາຄານພັດທະນາອາຊຽນ(Asian Development Bank) ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບການລົງທຶນໃນພື້ນຖານໂຄງລ່າງທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ ເພື່ອສົ່ງເສີມການເຕີບໃຫຍ່ທາງເສດຖະກິດ.
ສະຫະລັດຈະເຮັດໜ້າທີ່ເປັນອີກສ່ວນໜຶ່ງ. ນອກຈາກນີ້ ພວກເຮົາຍັງມຸ່ງເນັ້ນທີ່ຈະປະຕິຮູບສະຖາບັນການເງິນເພື່ອການພັດທະນາ ເພື່ອກະຕຸ້ນການລົງທຶນຂອງພາກເອກະຊົນໃນລະບົບເສດຖະກິດຂອງທ່ານໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແລະ ເປັນທາງເລືອກທີ່ດີສຳລັບໂຄງການລິເລີ່ມຂອງລັດທີ່ມີຫຼາຍສາຍ.
ສະຫະລັດໄດ້ຮັບການເຕືອນເປັນບາງຄັ້ງຄາວໃນຊ່ວງປີທີ່ຜ່ານມາວ່າ ການຮັກສາຄວາມປອດໄພທາງເສດຖະກິດບໍ່ໄດ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງປະເທດເທົ່ານັ້ນ. ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງເສດຖະກິດແມ່ນຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຊາດ. ມັນເປັນສິ່ງສຳຄັນ — (ສຽງຕົບມື) – ເພື່ອຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງຊາດຂອງພວກເຮົາ.
ນອກຈາກນີ້ພວກເຮົາຍັງຮູ້ວ່າ ພວກເຮົາຈະບໍ່ມີຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຍາວນານໄດ້ ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ປະເຊີນໜ້າກັບໄພຄຸກຄາມຮ້າຍແຮງຕໍ່ຄວາມໝັ້ນຄົງອະທິປະໄຕ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງທີ່ໂລກກຳລັງປະເຊີນໜ້າໃນປະຈຸບັນ.
ອາທິດກ່ອນໜ້ານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວເຖິງສະພາແຫ່ງຊາດໃນນະຄອນຫຼວງໂຊລ, ປະເທດເກົາຫຼີໃຕ້ ແລະ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ທຸກປະເທດທີ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຢືນຢັດຮ່ວມກັນໃນການປະກາດວ່າ ທຸກກ້າວຍ່າງທີ່ລະບອບການປົກຄອງຂອງເກົາຫຼີເໜືອ ທີ່ກຳລັງດຳເນີນການຕໍ່ອາວຸດຫຼາຍຂຶ້ນແມ່ນຂັ້ນຕອນທີ່ຕ້ອງໃຊ້ຄວາມສ່ຽງອັນໃຫຍ່ຫຼວງຫຼາຍຂຶ້ນ. ອະນາຄົດຂອງພາກພື້ນນີ້ ແລະ ປະຊາຊົນທີ່ສວຍງາມຈະຕ້ອງບໍ່ຖືກຈັບເປັນຕົວປະກັນໃຫ້ກັບຈິນຕະນາການທີ່ບິດບ້ຽວຂອງຜະເດັດການຂອງການພິຊິດຄວາມຮຸນແຮງ ແລະ ການຂູ່ດ້ວຍນິວເຄລຍ.
ນອກຈາກນີ້ພວກເຮົາຍັງຕ້ອງຮັກສາຫຼັກການທີ່ເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ທຸກຄົນ ເຊັ່ນ ການເຄົາລົບໃນຫຼັກນິຕິທຳ — (ສຽງຕົບມື) — ສິດທິສ່ວນບຸກຄົນ, ແລະ ເສລີພາບໃນການເດີນເຮືອ ແລະ ການບິນ, ລວມເຖິງເສັ້ນທາງການເດີນເຮືອທີ່ເປີດກວ້າງ. ສາມຫຼັກການ ແລະ ຫຼັກການເຫຼົ່ານີ້ — (ສຽງຕົບມື) — ສ້າງຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ສ້າງຄວາມໄວ້ວາງໃຈ, ຄວາມປອດໄພ, ແລະ ຄວາມຮັ່ງມີໃນບັນດາປະເທດທີ່ມີຈິດໃຈດຽວກັນ.
ພວກເຮົາຕ້ອງຈັດການຢ່າງເດັດຂາດກັບໄພຄຸກຄາມອື່ນໆຕໍ່ຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ອະນາຄົດຂອງເດັກນ້ອຍ ເຊັ່ນ ຄວາມຜິດທາງອາຍາ, ການຄ້າມະນຸດ, ຢາເສບຕິດ, ການທຸຈະລິດ, ອາຊະຍາກຳທາງອິນເຕີເນັດ, ແລະ ການຂະຫຍາຍອະນາເຂດ. ດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍກ່າວໄວ້ຫຼາຍຄັ້ງກ່ອນໜ້ານີ້: ທຸກຄົນມີອາລິຍະທີ່ຕ້ອງມາຮ່ວມກັນເພື່ອຂັບໄລ່ຜູ້ກໍ່ການຮ້າຍ ແລະ ກຸ່ມຫົວຮຸນແຮງຈາກສັງຄົມຂອງພວກເຮົາ, ປົດພວກເຂົາອອກຈາກການລະດົມທຶນ, ດິນແດນ, ແລະ ການສະໜັບສະໜູນອຸດົມການ. ພວກເຮົາຕ້ອງຢຸດການກໍ່ການຮ້າຍແບບອິດສະລາມຫົວຮຸນແຮງ.
ສະນັ້ນ ພວກເຮົາມາເຮັດວຽກຮ່ວມກັນຢ່າງສະຫງົບ, ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ແລະ ເປັນອິນໂດ-ປາຊິຟິກທີ່ເປັນອິດສະຫຼະ. ຂ້າພະເຈົ້າໝັ້ນໃຈວ່າທຸກປັນຫາທີ່ພວກເຮົາເວົ້າເຖິງໃນມື້ນີ້ຈະສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ ແລະ ທຸກຄວາມທ້າທາຍທີ່ພວກເຮົາປະເຊີນຈະສາມາດຂ້າມຜ່ານໄປໄດ້.
ຖ້າພວກເຮົາປະສົບຜົນສຳເລັດໃນຄວາມພະຍາຍາມນີ້, ຖ້າພວກເຮົາຄວ້າໂອກາດກ່ອນໜ້ານີ້ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພັນທະມິດຂອງພວກເຮົາແໜ້ນແຟ້ນໃນຄວາມສົນໃຈຂອງປະຊາຊົນ, ແລ້ວພວກເຮົາຈະບັນລຸທຸກຢ່າງທີ່ຝັນໄວ້ສຳລັບປະເທດຊາດ ແລະ ລຸກຫຼານຂອງພວກເຮົາ.
ພວກເຮົາຈະໄດ້ຮັບພອນຈາກໂລກຂອງປະເທດທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ອະທິປະໄຕ, ແລະ ເປັນເອກະລາດ, ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃນສັນຕິພາບ ແລະ ການຄ້າກັບປະເທດອື່ນໆ. ນັ້ນຈະເປັນສະຖານທີ່ທີ່ພວກເຮົາສາມາດສ້າງບ້ານແປງເຮືອນ ແລະ ບ່ອນທີ່ຄອບຄົວ, ທຸລະກິດ, ແລະ ຄົນທັງຫຼາຍສາມາດຈະເລີນ ແລະ ເຕີບໃຫຍ່ໄດ້.
ຖ້າພວກເຮົາເຮັດເຊັ່ນນີ້, ພວກເຮົາຈະເບິ່ງໂລກເຄິ່ງສະຕະວັດນັບຈາກນີ້ໄປ, ແລະ ພວກເຮົາຈະປະຫຼາດໃຈທີ່ກຸ່ມດາວແຫ່ງຊາດທີ່ສວຍສົດງົດງາມ — ແຕ່ລະແຫ່ງມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນ, ບໍ່ຄືໃຜ, ແລະ ສ່ອງສະຫວ່າງ ແລະ ພູມໃຈໃນພາກພື້ນນີ້ຂອງໂລກ. ແລະເຊັ່ນດຽວກັນ ເມື່ອພວກເຮົາແນມໄປທີ່ດວງດາວໃນທ້ອງຟ້າຍາມຄ່ຳຄືນ, ໄລຍະຫ່າງຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມທ້າທາຍທີ່ເຮົາມີຢູ່ ແລະ ທີ່ເຮົາເວົ້າເຖິງໃນມື້ນີ້ ເບິ່ງຄືມີຂະໜາດນ້ອຍລົງຫຼາຍ.
ສິ່ງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າຈະບໍ່ນ້ອຍ — ສິ່ງທີ່ບໍ່ນ້ອຍ — ຈະເປັນຕົວເລືອກໃຫຍ່ໆທີ່ປະເທດຂອງພວກເຮົາທຸກຄົນຈະຕ້ອງເຮັດ ເພື່ອໃຫ້ດາວຂອງພວກເຮົາເຮືອງແສງ ແລະ ສົດໃສ.
ໃນອາເມຣິກາ, ເຊັ່ນດຽວກັບທຸກປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ ແລະ ປົກປ້ອງອະທິປະໄຕ, ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈວ່າ ພວກເຮົາບໍ່ມີຫຍັງທີ່ມີຄ່າຫຼາຍເທົ່າກັບຫຼັກກຳເນີດ, ຄວາມເປັນເອກະລາດອັນເປັນທີ່ຮັກ, ແລະ ເສລີພາບຂອງພວກເຮົາ.
ຄວາມຮູ້ດັ່ງກ່າວໄດ້ນຳທາງພວກເຮົາໄປຕະຫຼອດປະຫວັດສາດຂອງອາເມຣິກາ. ມັນເປັນແຮງຈູງໃຈໃຫ້ພວກເຮົາເສຍສະຫຼະ ແລະ ສ້າງສັນສິ່ງໃໝ່ໆ. ແລະນີ້ແມ່ນເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງມື້ນີ້, ຫຼາຍຮ້ອຍປີຫຼັງຈາກໄຊຊະນະຂອງພວກເຮົາຫຼັງຈາກການປະຕິວັດອາເມຣິກາ, ພວກເຮົາຍັງຄົງຈື່ຈຳຄຳເວົ້າຂອງຜູ້ກໍ່ຕັ້ງອາເມຣິກາ ແລະ ປະທານາທິບໍດີຄົນທີສອງຂອງສະຫະລັດ, John Adams ໄດ້. ໃນຖານະທີ່ເປັນຄົນເຖົ້າຄົນໜຶ່ງ, ກ່ອນຄວາມຕາຍຂອງລາວມາເຖິງ, ຜູ້ຮັກຊາດຄົນຍິ່ງໃຫຍ່ຄົນນີ້ຖືກຂໍໃຫ້ສະເໜີຄວາມຄິດຂອງລາວໃນວັນຄົບຮອບ 50 ປີແຫ່ງເສລີພາບໃນອາເມຣິກາທີ່ຮຸ່ງເຮືອງ. ລາວຕອບດ້ວຍຄຳເວົ້າວ່າ: ອິດສະຫຼະພາບຕະຫຼອດການ.
ເປັນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເຜົາຜານໃນຫົວໃຈຂອງຄົນທີ່ຮັກຊາດທຸກຄົນ ແລະ ທຸກປະເທດຊາດ. ຄອບຄົວຂອງພວກເຮົາຢູ່ທີ່ນີ້ໃນຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກນີ້ບໍ່ແມ່ນແຕ່ 200 ປີ ແຕ່ເກືອບ 2,000 ປີ. (ສຽງຕົບມື) ປະມານ ຄ.ສ. 40 ເມື່ອສອງເອື້ອຍນ້ອງຄົນຫວຽດນາມ, ເອື້ອຍນ້ອງ Trung, ໄດ້ປຸກຈິດສຳນຶກຂອງປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນນີ້. ເປັນເທື່ອທຳອິດທີ່ຄົນຫວຽດນາມໄດ້ຢືນຢັດເພື່ອອິດສະຫຼະພາບ ແລະ ຄວາມພູມໃຈຂອງທ່ານ.
ມື້ນີ້, ຜູ້ຮັກຊາດ ແລະ ວີລະບູລຸດ — (ສຽງຕົບມື) — ຂອງປະຫວັດສາດພວກເຮົາກຳຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມທີ່ດີເປັນຢ່າງຍິ່ງກ່ຽວກັບອະນາຄົດ ແລະ ເວລາຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຂົາເຕືອນພວກເຮົາວ່າ ພວກເຮົາແມ່ນໃຜ ແລະ ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຖືກຮຽກຮ້ອງໃຫ້ກະທຳ.
ພວກເຮົາມີພະລັງທີ່ຈະຍົກຄົນ ແລະ ໂລກຂອງພວກເຮົາໃຫ້ສູງຂຶ້ນໃໝ່ນຳກັນ — ເປັນຄວາມສູງທີ່ຍັງບໍ່ທັນເຄີຍຍື້ເຖິງ,
ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຮົາມາເລືອກອະນາຄົດຂອງຄວາມຮັກຊາດ, ຄວາມຮັ່ງມີ, ແລະ ຄວາມພູມໃຈ. ພວກເຮົາມາເລືອກຄວາມສົມບູນພູນສຸກ ແລະ ເສລີພາບ ເໜືອຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ຄວາມເປັນຂ້າທາດ. ພວກເຮົາມາເລືອກໃຫ້ອິນໂດ-ປາຊິຟິກເປັນອິດສະຫຼະ ແລະ ເປີດກວ້າງໄປນຳກັນ.
ສຸດທ້າຍ, ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາຢ່າລືມວ່າ ໂລກນີ້ມີສະຖານທີ່ຫຼວງຫຼາຍ — (ສຽງຕົບມື) — ຄວາມຝັນຫຼາກຫຼາຍ, ແລະ ຖະໜົນຫຼາຍສາຍ. ແຕ່ໃນທຸກບ່ອນຂອງໂລກ, ບໍ່ມີບ່ອນໃດຄືເຮືອນ.
ແລະ ສຳລັບຄອບຄົວ, ປະເທດ, ອິດສະຫຼະພາບ, ປະຫວັດສາດ ແລະ ຄວາມຮຸ່ງເຮືອງຂອງພະເຈົ້າ, ປົກປ້ອງບ້ານເຮືອນຂອງທ່ານ, ຮັກສາບ້ານເຮືອນຂອງທ່ານ, ແລະ ຮັກບ້ານເຮືອນຂອງທ່ານໃນມື້ນີ້ ແລະ ຕະຫຼອດເວລາ. (ສຽງຕົບມື)
ຂໍຂອບໃຈ. ຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າອວຍພອນທ່ານ. ພະເຈົ້າອວຍພອນພາກພື້ນປາຊິຟິກ. ແລະ ພະເຈົ້າອວຍພອນສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ຂໍຂອບໃຈຫຼາຍໆ. ຂໍຂອບໃຈ. (ສຽງຕົບມື)
ຈົບ 1:51 P.M. ICT
